Huidige tentoonstelling

De huidige tentoonstelling heet "Een dag niet gelachen... is een dag niet geleefd" (Charlie Chaplin) en is ontwikkeld in het kader van de terugkeer van onze werknemers naar hun kantoor na een afwezigheid van vele maanden wegens de coronapandemie. 

Ondanks de vele technologische hulpmiddelen die ons in staat stelden onze beroepsactiviteiten voort te zetten en met elkaar in contact te blijven, werd telewerken soms synoniem met isolement, bezorgdheid en onzekerheid. De behoefte en de wens om elkaar in levenden lijve te ontmoeten werd door iedereen sterk gevoeld. De wereld van het werk wordt vaak geassocieerd met begrippen als verantwoordelijkheid, winstgevendheid en stress, en inspireert tot ernst, maar door humor via kunst op de werkplek te brengen, wordt ook getracht werknemers te verenigen rond cohesie en motivatie. Het succes van een onderneming hangt ook af van de betrokkenheid en solidariteit van al haar werknemers. 

"Lachen heeft duizend manieren om uit te breken. Het kent vele vormen. Het komt als een verrassing, als reactie op materiële, plastische, gebaren- of gedragsstoornissen. Lachen is immuun. Het lost visuele onevenwichtigheden op. Wij lachen om de ander te waarschuwen, om een wereld van normen te redden die wankelt, een systeem van gewoonten dat afbrokkelt. Alles wat gedeelde regels uitdaagt, lokt gelach uit. Als kunst gevoel voor humor heeft (laat ons wedden van wel!), dan is het omdat ze ons uitdaagt met onevenwichtige situaties die de normen van onze gewone wereld tarten. Humor in deze zin is vreugdevol anarchistisch, in de letterlijke betekenis van het woord. De kunstenaars in de tentoonstelling "Een dag niet gelachen" zijn ambachtslieden van de humoristische ontregeling. Zij beoefenen een gulle, omverwerpende, subtiele humor, die materialen, lichamen en situaties overschrijdt." 

Tekst van Maud Hagelstein, NFWO-onderzoeker in filosofie en docent aan de Universiteit van Luik 

Gastcurator: Harry Gruyaert, fotograaf en kunstenaar